Mjr pilot Antoni Tomiczek

'''Pierwsze szkoły wojskowe'''

Dnia 27 sierpnia 1930r. opuściłem dom rodzinny, wstępując do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich w Koninie. Obrałem życie żołnierskie, gdyż jest twarde, daje dużo przygód, wyrabia charakter i hartuje ciało. W szkole tej spędzałem piękne dni mej młodości z dala od rodziny i bliskich. 

Wraz z moimi współtowarzyszami poznawałem swe przyszłe rzemiosło żołnierskie. Dni płynęły szybko na wykładach i ćwiczeniach w polu, strzelaniach, marszach i sporcie.

W tym czasie byłem bardzo szczęśliwy, nie przewidując dalszego mojego przeznaczenia i losu. W szkole moim dowódcą był kpt. Józef Krupnik - surowy, ale otaczający nas ojcowską opieką. W czasie trzech lat nauki byłem zawsze w czołówce i szkołę ukończyłem z piętnastą lokatą na stu piętnastu uczniów. Życie układało mi się pomyślnie, a ja patrzyłem na nie oczyma dziecka. W grudniu 1932 r. byłem na kursie narciarskim w Worochcie na Huculszczyżnie i święta Bożego Narodzenia spędziłem 
w gronie kolegów z dala od rodziny. Były to pierwsze święta poza domem i nie myślałem nawet, jakie jeszcze smutne święta będę spędzał w swoim dalszym życiu.

Szkołę tę ukończyłem dnia 17 września 1933 r. Dzień ten był bardzo uroczysty i bardzo go przeżywałem, gdy po złożeniu żołnierskiej przysięgi na wierność Rzeczypospolitej Polskiej stałem się jej żołnierzem.

Otrzymałem przydział do 37. Pułku Piechoty Ziemi Łęczyckiej w Kutnie. Tam rozpocząłem życie żołnierza, instruktora w kompanii szkolnej. Pozyskałem serca swych podwładnych i byłem lubiany przez nich jako dowódca drużyny. Tam jednak zacząłem poznawać życie i zdałem sobie sprawę, że nie jest ono tak barwne, jak sobie wyobrażałem.

Dnia 18 marca 1934 r. zostałem kapralem Wojska Polskiego. Pod koniec września przeniesiono mnie czasowo do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Skierniewicach, gdzie byłem instruktorem. 

Miałem tam dużo wolnego czasu i myśl moja błądziła za czymś nowym, lepszym i przygodami.