Mjr pilot Antoni Tomiczek

W początku sierpnia 1939r. miałem urlop i widziałem się po raz ostatni z rodzicami i rodzeństwem oraz z ukochaną Mileńką, bo tak ją nazywałem. Wyjeżdżając, nie wiedziałem, że czeka nas tak długa rozłąka, że nie zobaczę już niektórych twarzy nigdy w życiu. Widzę jeszcze, chociaż już kilka łat upłynęło, dom rodzinny i matkę we łzach, żegnającą, mnie tak, jakby wiedziała, że to może ostatni raz na tym świecie. Ja byłem jednak nieczuły na to wszystko, choć wojna była już u naszego progu.

Zdążyłem się jeszcze zaręczyć z moją ukochaną i podarowałem jej kolczyki i pierścionek z rubinem. Ja zaś na znak miłości nosiłem sygnet z rubinem (szlif amsterdamski). Kiedy dostałem się do niewoli, to wówczas w obcasie buta wydrążyłem otwór i tam schowałem mój sygnet. W ten sposób udało mi się go ukryć i zachować przez cała moją tułaczkę wojenną. Tymczasem moja Mileńka nie opuszczając domu rodzinnego w Dziemierzu została ograbiona przez żołnierzy rosyjskich i wyrwano jej z uszu kolczyki oraz ukradziono z palca pierścionek.